چه وقت زمان گفتگو در خصوص حقوق همجنسگرایان در کُردستان فرا می رسد؟

Ziv Magazine
برگردان از انگلیسی: سما.ش

بیگرد رضا فعال کُرد و نماینده  گی ها و ترانسجندرها و مهاجرین دوجنسگرا با خاستگاه اسلامی در یکی از بزرگترین سازمان های [مدافع حقوق LGBTها] در سکاندیناوی است. 

مشکلاتی که مهاجران همجنسگرا پس از ورود به اروپا و به دلیل پیش زمینه مهاجرت با آنها مواجه می شوند چیست؟ 

این افراد برای اینکه [در جامعه] همانگونه که هستند پذیرفته شوند بسیار مبارزه میکنند، چرا که حتی خانواده هایشان نیز از پذیرفتن آنها همچون یک گی امتناع می کنند. بیش از همه این نوجوانان نسل سوم هستند که از این موضوع رنج میبرند. برای مثال به دلیل رایج بودن این باور که مسلمانان علیه همجنسگرایی هستند پذیرفته شدن یک گی با خاستگاهی اسلامی توسط دیگران در یک مدرسه بسیار نامحتمل است. این بزرگترین مشکل است، و قابل قبول نیست. در واقع مسئله همجنس گرایی در همه جوامع یهودی، مسیحی و حتی جوامع آتئیست با عدم پذیرش روبرو است. 

وضعیت همجنسگرایی در جامعه کُردی چگونه است؟

من کُرد هستم و گی بودن هنوز یک مسئله بغرنج و بزرگی است [در جامعه]؛ اما نه به بغرنجی دیگر مناطق خاورمیانه. همجنسگرایی در دیگر نقاط خاورمیانه مشکلی بسیار بزرگتر از آنچه ما در کردستان شاهدیم است. اگر بخواهیم دیدگاه جامعه کُردی را در مورد همجنسگرایان بدانیم باید ماهیت جامعه کُردی را [بهتر] درک کنیم. 

بسیاری از سیاستمداران برجسته کُرد نقش بسیار مهمی برای رسیدن به دمکراسی و حقوق بشر ایفا می کنند. والبته قشر سنتی تری نیز وجود دارد که از دیدگاه های محافظه کارانه در جامعه کُردی حمایت میکند؛ قشری که همیشه هم خیلی مترقی نیست. همانطور که میدانید میلیون ها کُرد در سراسرجهان زندگی میکنند. 

البته باید گفت که آنچه که در جنبش سیاسی کُردستان در حال اتفاق افتادن است تاثیر مثبت بسیار زیاد و گسترده ای برجنبش دمکراسی خواهی و روند توسعه در خاورمیانه گذاشته است. این را هم باید اضافه کنم که جامعه کردستان نقش زنان را در جنبش سیاسی و دمکراتیک کُردستان پذیرفته است و موردی چون زنان مبارز در کوبانی را نمی توان در هیچ کجای خاورمیانه یافت.

شما به عنوان یک فعال در زمینه حقوق همجنسگرایان و زنان با چه مشکلاتی روبرو هستید؟

بسیار سخت است که سیاستمداران کُرد ملاقات کنم و بطور مستقیم با آنها در مورد همجنسگرایی بحث کنم. بسیار مهم است که قبل از ملاقات با آنها و طرح موضوع در مورد ذهنیت و سابقه شان مطالعاتی داشته باشم و اغلب [نظرشان] را به صورت غیر مستقیم جویا می شوم و باید بگویم که این مسئله دشوار نیست که ظرف چند دقیقه بحث و گفتگو از دیدگاه و نقطه نظراتشان حول [همجنسگرایی] اطلاع یابم.

آیا شما فکر میکنید که حکومت اقلیم کُردستان باید با ارائه برنامه های آموزشی نسبت به افزایش سطح آگاهی در مورد موضوع همجنسگرایی اقدام کند؟

جنگ این را سخت میکند. بسیاری از نمایندگان و سیاستمداران در دولت، باوجود واکنش مثبتشان نسبت به این موضوع میگویند باید تاپایان جنگ صبر کرد و سپس در مورد مسائل دیگر حرف بزنیم. که به اعتقاد من این طرز فکر درست نیست. اگر ما به قربانیان جنگ نگاه کنیم، آنها از اقلیت ها هستند. همجنسگرایان نیز همچون ایزدی ها، آشوری ها و یهودیان اقلیت هستند. ما باید برای حفاظت از آنها در طول جنگ فعالیت کنیم. 

آیا شما موضوع همجنسگرایی را بصورت مستقیم در دولت اقلیم کُردستان مطرح کرده اید؟ 

همانطور که قبلا اشاره کردم، همجنسگرایی [در کُردستان] مسئله بزرگی نیست، با این حال هنوز به طور صریح نمیتوانیم در جامعه در مورد آن بحث کنیم. بنابراین من تلاش کردم تا بصورت غیر مستقیم این موضوع را مطرح کنم. 

زنان هنوز حقوق جنسی شان را بطور کامل ندارند. نقش زنان فقط تولید مثل هست. بنابراین ما باید مطرح کردن این مسائل را از موضوع های کوچکتر آغاز کنیم. بعنوان مثال، مطرح کردن مسئله سقط جنین یکی از خط قرمزها است، که مردان زیادی ترجیح میدهند در موردش بحث نکنند. متاسفانه مباحث خاصی در جامعه ما وجود دارد که پیشرفت های مثبت در جامعه ما را به ورطه نابودی می کشاند.

ساده ترین مسئله عشق است که در بسیاری از بخش های جامعه ما به علت مسائلی همچون سن، فرقه، عشیره و آموزه هایی که با آن روبرو هستند مطرود است. تضاد مسئله در این است که عشق بیش از هر مسئله دیگری جامعه کردی را به خود مشغول کرده است. فیلم ها و اهنگ های کُردی مملو از داستان عشق های ممنوعه است. ما حتی رومئو و ژولیت کُردی داریم؛ ممو و زین. اما ما تنها میتوانیم این موضوع را در هنر مطرح کنیم و در سیاستمان نمیتوانیم از آن حرفی به زبان آوریم. من متوجه شده ام که دلیل اصلی تحمیل این همه رنج و بی عدالتی به جامعه ما ترسی است که به ما اجازه نمیدهد در مورد خواسته هایمان به صراحت و به طور مستقیم حرف بزنیم. 

در کجای کُردستان اهتمام بیشتری برای گی ها  قائل هستند؟ 

کردستان ترکیه، شهر دیاربکر بهترین مکان برای همجنسگرایان است. سازماندهی خوبی در آنجا وجود دارد و سازمان های رسمی برای حفاظت از حقوق آنها ایجاد شده است. دلیل آن این است که ترکیه میخواهد به اتحادیه اروپا وارد شود و بنابراین به این مسائل توجه کردند. اما همانطور که ما دیدیم در سال گذشته رژه همجنسگرایان دراستانبول با خشونت دولت مواجه شد. گاز اشک آور زدند و با خشونت به آنها حمله شد. که نشان دهنده قدرت اسلام سیاسی در دولت ترکیه است؛ مسئله ای که به نوبه خود بر جنبش همجنسگرایان هم تاثیر میگذارد. 

در کردستان عراق، من یکی از فعالین در شهر سلیمانیه را ملاقات کردم که کار فوق العاده ای در حوزه حقوق همجنسگرایان انجام داده بود، نه تنها در کُردستان بلکه در عراق، این چیزی است که کُردها در حوزه های دیگر انجام میدهند. 

ما باید به کُردها بعنوان مردمی قابل اطمینان بنگریم و باید از سوی جامعه جهانی برای حفاظت از اقلیت ها در خاورمیانه مورد حمایت قرار بگیرند. 

در مورد مسئله همجنسگرایان در کُردستان به سیاستمداران کُرد و حکومت اقلیم کُردستان چه میخواهید بگویید؟ 

برنامه من بازگشت به کُردستان است چرا که من برای جنگیدن این ملت در برابر داعش مدیون آنها هستم. کشور ما علی رغم اینکه کشوری کوچک است و هنوز دولت مستقلی ندارد با تروریسم میجنگد و درهایش را به روی پناهنده ها باز میکند. در شهرستان دهوک به تنهایی نیم میلیون مهاجر وجود دارد، [شما این تعداد را] مقایسه کنید با کشورهایی همچون نروژ که از پذیرش ۱۰ هزار نفر پناهنده در این سال امتناع کردند. این بسیار ضروری است که سازماندهی در کُردستان سامان داده شود و از آن دربرابر جنگ با داعش حمایت کنیم. من همچنین میخواهم پیامی برای سیاستمداران کُرد بفرستم و بگویم که بدون ترس  درمورد حقوق همجنسگرایان سخن بگویید و سطح آگاهی جمعی در جامعه کُردی درباره این موضوع را بالا ببرید.