نه فقط روسیه بلکه پولهای ترکیه نیز نباید بر انتخابات آمریکا تاثیر بگذارد!

مایکل روبین، واشنگتن اگزاماینر
ترجمه: NNS ROJ

رفتار رجب طیب اردوغان رئیس جمهور ترکیه بی شباهت به این عبارت نیست: "دموکراسی مانند تراموای شهری است، تا زمانی که به آن نیاز دارید سوارش میشوید، پس از آنکه به مقصد رسیدید، پیاده می شوید." او مدتهاست که دیگر از تظاهر به دموکراسی نیز دست برداشته است. این روزها او حتی نگاه تحقیر آمیزش به دموکراسی و انتخابات را به کشورهای دیگر نیز صادر می کند. 

جمهوری خواهانی که به کمکهای مالی به بنیاد کلینتون مشکوکند و دموکراتهایی که نگران تزریق کمکهای مالی خارجی به کمپین ترامپ هستند، باید حواس شان را جمع کنند.

در جریان انتخابات سال 2016، اردوغان انتظار داشت، هیلاری کلینتون وزیر امور خارجه پیشین آمریکا پیروز شود. اما همزمان از احتمالات دیگر نیز غافل نبود. کارگزاران  اردوغان صدها هزار دلار به مایکل فلین دستیار انتخاباتی ترامپ پرداخت کردند. پولها در ظاهر برای اینکه فلین به عنوان یک کارگزار  خارجی برای دولت ترکیه کار کند، پرداخت شده بود؛ هرچند مایکل فلین  اکنون تلاش می کند تا دامن خود را از آن موضوع پاک کند. مقامات ترکیه همزمان ادعا می کنند که فتح الله گولن، روحانی تبعیدی و مخالف اردوغان 2 میلیون دلار به کمپین کلینتون تزریق کرده است.

آنچه که مدعیان اهل ترکیه سعی در انکارش دارند، این واقعیت است که عوامل اردوغان نیز همزمان در پی نفوذ در تیم انتخاباتی کلینتون بودند. به عنوان مثال، مایکل ورز پژوهشگر در مرکز پیشرفت آمریکایی در ایمیلی به "جان پودستا" مدیر کارزار انتخاباتی کلینتون نوشته است: "اردوغان درصدد است با سرمایه گذاری های هنگفت، در میان سیاستمداران و دولت آمریکا نفوذ کرده و از آن برای غلبه بر جریانهای مخالف خود در ترکیه مانند حزب جمهوری خواه خلق(ج.ه.پ)، کردها، طرفداران گولن و ... استفاده کند. مطلع شده ام که عوامل اردوغان تلاش می کنند تا با پرداخت کمکهای مالی میان نامزدهای دموکرات از جمله در تیم شما نیز نفوذ کنند."  ورز در ادامه به نام چند تن از عوامل مشکوک از جمله "علی جینار" اشاره می کند. علی جینار اکنون رئیس "سازمان میراث ترکیه" (THO)  است.

سازمان میراث ترکیه از مهمترین و نامحسوس ترین سازمانهای وابسته به دولت ترکیه در شهر واشنگتن است. برنامه های این سازمان به جای آنکه حول و حوش موضوعات فرهنگی باشد، بازتاب دهنده سیاستهای اردوغان است و به طور کلی بیشتر به  حزب حاکم ترکیه نزدیک است. "خلیل دانیشماز"  مدیر سابق این سازمان بلافاصله پس از آنکه اف.بی.آی تحقیق در مورد فعالیتهایش را آغاز کرد، استعفا داد. او به نقض آشکار قوانین مربوط به سازمانهای عامل خارجی (گروه های لابیگر .م) متهم شده بود.

اکنون دوباره اردوغان صرف نظر از  اینکه کدام نامزد پیروز انتخابات ریاست جمهوری می شود، می خواد نفود خود در هر دو حزب را تضمین کند. او به سرمایه گذاری بر روی ترامپ ادامه می دهد. ترامپ در ملاقات اخیرش با گروگانهای سابق آمریکایی از جمله کشیش اندرو  برونسون، از همتای ترک خود تمجید کرد. اردوغان برای مدتی اندرو برونسون را به صورت غیر قانونی بازداشت کرده بود.

ماه گذشته، الویر کلمپیک، مدیر اجرایی سازمان میراث ترکیه ریاست کمیته "وابستگی ملی و تعامل اخلاقی" کمپین جو بایدن را به عهده گرفت. چنین مسئولیتی فرصت مناسبی برای کلمپیک خواهد بود. چون کلمپیک می تواند انتظار داشته باشد، در صورت پیروزی بایدن در نوامبر آینده وارد اداره آمریکا شود.

با این حال کلمپیک شاید هنوز نوک کوه یخ باشد. مراد گوزل تاجر آمریکایی ترکیه ای در سالهای گذشته بارها به حزب دموکرات کمک مالی کرده است. او قبلا مدیر شورای هماهنگی قومی و ملی حزب دموکرات بود. اف. بی. آی در مورد فعالیتهای او به ظن اینکه عامل نفوذی اردوغان است، تحقیق کرده بود.

اف. بی. آی همچنین در مورد عماد زوبری  از حامیان بزرگ مالی حزب دموکرات و شریک مراد گوزل نیز به اتهام همکاری با دولت اردوغان، بازجویی کرده بود. بی اعتنایی زوبری به قوانین انتخاباتی آمریکا و همکاریهای وسیعش  با اردوغان وقتی معلوم شد که او برای سرپوش گذاشتن بر قانون شکنیهایش به شهود شش میلیون دلار بابت حق السکوت پیشنهاد کرده بود. مورد زوبری در عین حال نشان دهنده تلاشهای منفعت طلبانه اردوغان برای کسب نفوذ سیاسی در واشنگتن نیز محسوب می شود: پس از پیروزی ترامپ در انتخابات سال 2016، زوبری که به کمپین انتخاباتی کلینتون کمک کرده بود، 900 هزار دلار به کمیته برگزاری تحلیف ترامپ اهدا کرد. ماجرا به همین جا ختم نمی شود: نگاهی گذرا به پیشینه کمکهای مالی زوبری نشان می دهد که دغدغه بیشتر او تلاش برای مشارکت در بازیهای سیاسی در ازای پرداخت پول بوده است نه حمایت از یک جریان یا سیاسی خاص.

بایدن تا حدودی مسیر موفقیت را طی کرده است. پیام بایدن به رای دهندگان سنتی جمهوری خواهان این است: ما دفتر ریاست جمهوری را به شأن وجایگاه سابقش بازخواهیم گرداند و فساد را که در دوران ترامپ به مشخصه کاخ سفید تبدیل شده است، از بین می بریم. شعار دادن آسان است. اگرچه ممکن است صداقت در سخنان بایدن وجود داشته باشد، اما عملکرد کمپین انتخاباتی او نشان میدهد که تلاشهای اردوغان برای نفوذ یا کسب نفوذ را چندان جدی نگرفته است.

انتصاب کلمپیک از کارمندان سازمان میراث ترکیه، به نگرانیها در میان یونانیها، کردها، ارمنیها، یهودیها، شیعه ها، صوفی ها و مسلمانان سنی که برنامه های تنگ نظرانه و غیرقابل تحمل اردوغان را نمی پسندند، دامن زده است. ادامه حضور مسئولان سازمان میراث ترکیه این شبهه را به وجود می آورد که آیا بایدن و دستیارانش واقعا مخالف تلاش های اردوغان برای نفوذ در کاخ سفید هستند؟

بایدن در گفتگوی اختصاصی با واشنگتن پست از اردوغان انتقاد کرده و حتی پیشنهاد توسعه روابط با احزاب مخالف دولت ترکیه را مطرح کرده است. ( به نظر می رسد بایدن خبر ندارد که یکی از رهبران آن احزاب اکنون در زندان است). اما مراد گوزل که در ماههای اخیر با بایدن ملاقات داشته است، سعی می کرد به مخاطبان ترک خود اطمینان بدهد که بایدن در نهایت از آنها عذرخواهی کرده و اظهار قبلی خود را رد خواهد کرد.

در ایام انتخابات به راحتی میتوان هر رویدادی را از فیلترهای حزبی عبور داد. اما حرمت انتخابات، دموکراسی و قانون در آمریکا نباید کوچکترین تسامحی نسبت به تلاش رهبران خارجی برای کسب نفوذ و یا ترویج فساد انتخاباتی نشان بدهد. اتهام زنی متقابل و رقابتهای حزبی به هیچ وجه نباید به چشم پوشی از فساد منجر شود.

در نهایت، اردوغان انسان منفعت طلبی است. او مانند شخصیت داستانی اسونگالی(Svengali)، پس از پیروزی ترامپ، به همان اندازه ای که روی اوباوما نفوذ داشت، بر روی ترامپ نیز اعمال نفوذ کرد.  در حال حاضر نیز فقط دنبال کسب جایگاه برای خود در دولت آینده آمریکا است. همانگونه که ترامپ و مشاورانش باید پاسخگوی روابطشان با اردوغان و عواملش باشند، بایدن و کمپین انتخاباتی اش نیز باید متوجه این واقیت باشند که دموکراسی و قانون در آمریکا توسط اردوغان و عوامل نفوذی اش به بازی گرفته شده است.