۷ قتل عام، ۵۳۷ مرگ و میر، صفر استعفا و خاموشی همیشگی مطبوعات: چه کسی قاتل است؟

NNSROJ/Sendika: تحمیل خاموشی مطبوعاتی در پی قتل عام ۱۲ ژانویه استانبول توجه ها را به سمت روش حکومت در مواجهه با قتل عام های گذشته، جلب می کند. به دنبال قتل عام های گذشته هیچ یک از مقامات رسمی مسئول در AKP استعفا نداد، در عین حال آنها همیشه سکوت را به فضای مطبوعاتی تحمیل کرده اند. 

در ۲۸ دسامبر ۲۰۱۱، ۳۴ روستایی بی گناه در قتل عام روبوسکی و در اولودره شرناخ جان خود را از دست دادند، در پی آن رجب طیب اردوغان در پیامی مستقیم قدردانی خود را از نیروهای ارتش ترکیه و همچنین نیروی هوایی ترکیه، ابراز داشت.

هیچ یک از مسئولین سیاسی آن قتل عام برکنار نشدند و هرگونه انتشار گزارشی در خصوص این واقعه نیز ممنوع گردید. 

۵۴ نفر در ۱۱ مه ۲۰۱۳ در منطقه ریحانلی ترکیه که در نزدیکی مرز با سوریه واقع شده و با خطر جهادیون مواجه است، کشته شدند. باز هم هیچ کس استعفا نداد اما حکومت انتشار گزارش از حادثه را ممنوع اعلام کرد. 

در ۱۳ مه ۲۰۱۴، ۳۰۱ کارگر معدن در قتل عام سوما درگذشتند. چون گذشته کسی استعفا نداده و حق پخش خبر درمورد قتل علم، نادیده گرفته شد.

در ۵ ژوئن ۲۰۱۵، ۴ تن از حامیان حزب دموکراتیک خلق ها (HDP) به قتل رسیدند در حالی که بیش از ۴۰۰ تن در بمب گذاری تجمع حزب دیاربکر مجروح شدند. هیچ کس استعفا نداد و خبر های مربوط به حمله اجازه انتشار نیافتند. 

در ۲۰ جولای ۲۰۱۵، ۳۳ انقلابی در سوروچ قتل عام شدند، همانند موارد پیشین هیچ سیاست مداری به خاطر این قتل ها از کار خود دست نکشید، آنها باز هم انتشار اخبار مربوط به واقعه را ممنوع اعلام کردند. 

در ۱۰ اکتبر ۲۰۱۵ در آنکارا حداقل ۱۰۰ نفر کشته شدند. حکومت بی درنگ بر فضای مطبوعاتی سکوت حاکم کرده و طبیعتا هیچ کس برکنار نشد. 

در ۱۲ ژانویه ۲۰۱۶ در سلطان احمد استانبول و طی آخرین قتل عام ترکیه حداقل ۱۰ نفر جان خود را از دست دادند. حکومت باز هم بدون معطلی فضای مطبوعاتی را در خصوص این واقعه به خاموشی کشانده و باز هم طبیعتا کسی استعفا نکرد.