وقتی زنان به جنگ داعش می روند

برگردان از انگلیسی: سما.ش

دو سال پیش در این ماه گروه دولت اسلامی [جامعه] ایزدی ها را آماج حملات خود قرار داد. اقلیت مذهبی کُردی که در اطراف کوه شنگال در عراق ساکن هستند. شبه نظامیان (داعش) به  روستاهای بدون دفاع یورش برده، مردان را کشتند و زنان و کودکان را همچون برده جنسی فروختند. 

هر ایزدی که می توانست بدون غذا، لباس کافی و حتی گاهی بدون کفش از کوه بالا رفتند و فرار کردند. چندین روز در کوه و در شرایط سخت و با اندک حمایت بین المللی گرفتار بودند. پیشمرگه های حزب مسعود بارزانی (حزب دمکرات کردستان عراق) کسانی که سوگند خورده بودند از ایزدی ها دفاع کنند، درست در زمانی که به آنها احتیاج داشتند از هم پاشیده شدند. 

سرانجام این گریلاهای کُرد از سوریه و ترکیه بودند که جنگیدند و از طریق کوهستان توانستند به قلمروی دولت اسلامی نفوذ کرده و کریدوری را برای بازماندگان ایزدی باز کردند و آنها را به مکان امنی در منطقه خودمختاردرسوریه به نام روژآوا منتقل کردند. ‌روژآوا معادل کُردی واژه "غرب" است. 

بسیاری از این گریلاها زنان بودند. برای دهه های طولانی است که زنان در جنبش کُردستان بر پایه اصلی نمیتوانند صبرکنند تا دیگران از آنها دفاع کنند بلکه خودشان باید مبارزه کنند تا به آزادی دست یابند. حقیقتا شماری از این زنان میگویند که آنها برای آزادی زنان دیگر مبارزه میکنند چرا که میدانند چه تهدیدی متوجه افرادی است که به اسارت گروه دولت اسلامی در آمده اند.

در کارزار روژآوا علیه نیروهای دولت اسلامی زنان را نه تنها در صفوف [نیروهای کُرد] بلکه در فرماندهی واحد های چریکی نیز میتوان یافت. شماری از زنان [ایزدی] پس از نجات در کوهستان شنگال تصمیم گرفتند که از این رویه پیروی کرده و واحد شبه نظامی حفاظت از زنان شنگال را برای حفاظت از خود ایجاد کردند. به همین ترتیب در کردستان عراق نیز زنان ایزدی که از بردگی نجات پیدا کردند گردان خود را تشکیل داده اند. 

هرچند زنان چریک در جریان مبارزات رهایی بخش ملی از چین تا ویتنام و کوبا به نیگاراگوئه و موزامبیک "آنگولا"، ایران و سرزمین های فلسطینی در پیکار و مبارزه بوده اند، اما جریان های اصلی در سازمان های فمینیستی جهانی تمایل داشتند که به  پیروی از "اتحادیه بین المللی زنان برای صلح و آزادی" – سازمانی که در دوران جنگ جهانی دوم تاسیس شده بود- معتقد بودند که راه حل برای زنان قربانی زمان جنگ در وهله اول پایان دادن به جنگ و در وهله دوم حضور زنان در مذاکرات پایان دهنده جنگ است. 

در نقطه مقابل رویکرد جنبش رهیی بخش کُردی مبتنی بر دفاع از خود درهر دو عرصه اجتماعی و نظامی است. حضورگریلاهای زن در عرصه نظامی نشان دهنده آن است که حضور زنان در همه حوزه های اجتماعی  بسیار حائز اهمیت است. درسیستم دمکراسی مستقل روژآوا (منطقه ای در داخل مرزهای سوریه ) ضابطه های قدرتمندی برای حضور زنان درحکومت وجود دارد و تمام سازمان ها توسط یک مرد و یک زن اداره میشوند. کمیته زنان از اقتدار واقعی و موثر برای فائق آمدن بر مشکلاتی همچون ازدواج های اجباری و خشونت خانگی استفاده بهره می گیرد. 

درواقع گریلا زن تلاش میکنند که در برابر تصویر قربانیان تجاوزکه مایه شرم برای خانواده و جامعه محسوب میشوند ایستاده و این نگرش را تغییر داده و تصویر متفاوتی ازخود نشان دهد. دردوران باستان ایده تجاوز و برده داری را بعنوان یک استراتژی اصلی درمنازعات و درگیرهای نسل کشی که با هدف از بین بردن هویت دشمن بوجود آمده است. اینگونه بود که تجاوز در بوسنی و جمهوری دمکراتیک کنگو (و قبل از آن در جنگ استقلال  بنگلادش از پاکستان) مورد استفاده قرار گرفت و همانگونه که امروز در سوریه و عراق استفاده میشود.

زنانی همچون زنان ایزدی که در چنین ابعاد هولناکی در معرض خشونت جنسی قرار گرفته اند به راحتی نمیتوان آنها را با الگوهای تجاوزهای جنسی در گذشته مقایسه کرد. تعدادی از این قربانیان و دیگران از وضعیتی که برای آنها روی داده است شرمسار هستند، بخشی از فرآیند توانبخشی به شخصیت قربانیان و بازگشت آنها به زندگی عادی شامل به چالش کشیدن شرمساری است؛ مساله ای که بازماندگان با آن روبرو هستند. 

البته که انتخاب مبارزه مسلحانه تنها راه نیست و راه های دیگری نیز وجود دارد. اما واقعیت این است که بعضی از بازماندگان در کمپ های پناهندگی کردستان عراق که هنوز به شدت مردسالار است راهی را انتخاب کرده اند که نشان دهنده  تاثیرگذاری گریلاهای رادیکال زن کُرد است. شورای زنان که در ماه جولای گذشته توسط ایزدی ها تشکیل شد واز [جنبش] روژآوا تاثیر پذیرفته است اعلام کرد که هدفشان نباید "بازخرید" زنان و کودکان ربوده شده از دولت اسلامی باشد چنانکه معمول شده است، بلکه باید آنها را آزاد کرد و همزمان سنت های جدید دفاع از خود را برپا کرد. 

البته این کارآسانی نخواهد بود. پس از دوسال از به اسارت گرفتن آنها هزاران زن و کودک ایزدی هنوز در اسارت هستند. بسیاری دیگر در اردوگاه های پناهندگان درترکیه، عراق و روژآوا آواره هستند، در حالی که تعدادی از آنها سعی کردند خود را به اروپا فرار برسانند و شماری از آنان در این مسیر غرق شدند. اما کوه شنگال بعنوان کانون مبارزه ایزدی ها باقی میماند، سرزمین آبا و اجدادی بسیاری که اکنون در اردوگاه های پناهندگی عراقی به سر میبرند و بسیار خواهان بازگشت هستند. 

یکی از موانعی که در مسیرشان وجود دارد همان نیروهای کُردعراقی حزب مسعود بارزانی است، که دوسال پیش ایزدی ها را رها کرده بودند و پیشمرگه هایی که کنترل نقطه مرزی میان روژآوا وشمال شنگال را برعهده دارند و با ایجاد پست های بازرسی دستیابی به وسایل ضروری و مصالح ساختمانی را سخت و گاهی غیر ممکن میکنند. محاصره کُردهای روژآوا در  راستای همکاری [بارزانی] با ترکیه است. 

آن گروهی از ما که تحت تاثیر موقعیت زنان ایزدی و تصویر زنانی که توانایی جنگیدن با دولت اسلامی را دارند باید بیشتر  مورد تحسین قراربگیرند. ما باید به دولت آمریکا کمک کنیم تابه ایده شان در مورد برابری جنسیتی ٬دمکراسی و کثرت گرایی توجه کند. ایالات متحده اخیرا وعده داد که کمی سخاوتمندانه تر کمک نظامی را به دولت بارزانی بدهد.

این کمک ها باید برای  جنبش آزادی ایزدیان  باشد ٬به طوری که آنها بتوانندبه خانه هایشان و ساختمان های بازسازی شده برگردند. امیدوارم با مشارکت کامل زنان و بازماندگان خشونت جنسی دولت اسلامی محاصره روژآوا به طور دائمی پایان پذیرد که گریلاها از معدود نیروهایی بودند که با دولت اسلامی جنگیدند که به خاطر فمینیست بودنشان تنها نیروی قادر به مقابله با داعش هستند.