انتخابات ۳۱ مارس راه را به ما نشان داد

صلاح الدین دمیرتاش – washingtonpost
برگردان: عمار گلی

انتخابات ۳۱ مارس ۲۰۱۹ پیام مهمی را برای الیت حاکم و پیش از هر کس دیگری برای رجب طیب اردوغان با خود به همراه داشت. اردوغان که به درستی انتخابات را همچون رفراندومی برای حکومت خود می دید، شکستی تحقیر آمیز را متحمل شد. حزب وی کنترل پنج کلان شهر مهم از جمله استانبول، شهری که وی حیات سیاسی خود را از آن آغاز کرده بود را از دست داد.

حزب حاکم عدالت و توسعه اردوغان در سال های اخیر نه تنها از دموکراسی بلکه از ارزش ها و اخلاق اسلامی نیز فاصله گرفت. رئیس جمهور انتقاد از فساد، بی عدالتی و ستم مرتبط با حزب خود را کنار زد و نادیده گرفت. اکنون برای تکبر و غرور خود با یک هزینه سنگین سیاسی مواجه شده است.

هزاران تن از اعضای حزب دموکراتیک خلق ها که اکنون می بایست در سیاست مشارکت می کردند – از جمله خود من – در زندان بسر می برند. نیروهای امنیتی به آزار و اذیت و ممانعت [از فعالیت] آن دسته از اعضای ما که آزاد هستند ادامه می دهند. بسیاری از ما از سوی مقام های دولتی مجرم معرفی و به عنوان "تروریست" درنظر گرفته شده ایم. با این حال حزب من، حزبی که سال ها به عنوان رئیس مشترک آن انجام وظیفه کرده ام در آخرین انتخابات قدرت خود را به نمایش گذاشت.

موفقیت HDP علی رغم تمام موانع چشمگیر است. این نشان می دهد که HDP و بسیاری از حامیان کُرد آن تسلیم اقدامات سرکوبگرانه دولت نشده اند. رای دهندگان حزب دموکراتیک خلق ها یکبار دیگر عزم خود را برای همزیستی در ترکیه ای آزاد، برابر، دموکراتیک و صلح آمیز نشان دادند. تحولات جاری خاورمیانه (خصوصا در سوریه) به وضوح مسیری را که ترکیه باید درپیش گیرد را ترسیم می کنند. ما باید به دنبال اتحاد و همبستگی اجتماعی باشیم. این اهداف تنها با تلاش و تمرکز ما بر اصول صلح و دموکراسی تحقق می یابند. 

بحران اقتصادی پیشرو، خصوصا افزایش بیکاری و نرخ تورم تنها از طریق اجرای فوری اصلاحات سیاسی دموکراتیک قابل اجتناب است. پیشینه دم و دستگاه سیاسی نزدیک به اردوغان نشان داده که [آنها] اراده، شجاعت و ظرفیت چنین کاری را ندارند. سیاست های تفرقه افکنانه اردوغان علیه اپوزیسیون  و خصوصا خلق کُرد قطبی شدن جامعه را بدتر می کند. اکثریت بزرگی از کُردهای ترکیه می خواهند با دیگر شهروندان در صلح زندگی کنند. آنها به اندازه کافی جنگ و خشونت داشته اند. بله این درست است که کُردها طیفی از خواستهای سیاسی، اجتماعی و فرهنگی دارند، که [برای تحقق] همه نیاز به دموکراسی بیشتری است. ما در اپوزیسیون متعهد شده ایم که برای تحقق این اهداف فعالیت و تلاش کنیم. با این حال مسئولیت عدم تحقق این موارد متوجه رئیس جمهور و حزب حاکم است.

بسیاری از فعالان چه در داخل زندان وچه در خارج از آن (ازجمله لیلا گوَن یکی از نماینده های حزب ما) در اعتصاب غذا بسر می برند. تنها خواسته آنها نیز پایان انزوای مطلق عبدالله اوجالان است. اوجالان از بیست سال پیش در جزیره ایمرالی تحت شرایطی سخت زندانی است، که حتی وکلا و خانواده اش اجازه دیدار و ملاقات با وی را نمی یابند. اعتصاب کنندگان می دانند که اوجالان نقشی تعیین کننده در حل دموکراتیک و صلح آمیز مسئله کُرد بازی می کند.

بر کسی پوشیده نیست که اوجالان در میان کُردهای ترکیه و سوریه از نفوذ قابل توجهی برخوردار است. این نیز پذیرفته شده است که حزب کارگران کُردستان PKK در هر روند صلح بالقوه ای به هیچ شخصی جز اوجالان گوش نمی دهد. قاطعانه می توان گفت که هیچ پروسه صلحی بدون مشارکت اوجالان در نهایت نمی تواند با موفقیت همراه باشد. به همین دلیل چند سال پیش اردوغان با رهبر PKK به دنبال یافتن گزینه هایی برای صلح بود. بخش قابل توجهی ازخلق کُرد به اوجالان به عنوان مرجع اصلی خود می نگرند.

علاوه بر این نتایج انتخابات نیز موید این مهم است که مردم ترکیه و نه تنها حزب ما، خواهان همزیستی صلح آمیز و دموکراتیک هستند. آنها با اقتدار گرایی و حاکمیت یک مرد مخالف هستند. ما امیدواریم که اردوغان این [موضوع] را درک کند. در غیر این صورت انتخابات بعدی می تواند ضربه نهایی را به او وارد کند.

همه اعضای حزب ما – از جمله کسانی که در زندان هستند- به فعالیت خود ادامه خواهند داد، بدون اینکه باور خود به مبارزه ای دموکراتیک و صلح آمیز را از دست دهند. ما به آینده ای درخشان و دموکراتیک برای ترکیه باور داریم. ما اعتقاد داریم که این انتخابات راه رو به جلو را نشان داد. اگر حکومت بر خط مشی خودکامه خود اصرار ورزد، بیم آن را دارم که بحران های سیاسی و اقتصادی عمیق تری روی می دهند.

ما از جامعه جهانی می خواهیم ترکیه را تشویق کند تا مسیر دموکراسی و صلح را انتخاب کند. ما مردم ترکیه باید نشان دهیم که به رغم تمام تفاوت هایی که داریم می توانیم مشکلات خود را از راه گفتگو حل و فصل کنیم. تاریخ آناتولی و بین النهرین نمونه های زیادی از وحدت در عین کثرت را به ما نشان می دهد.

حزب دموکراتیک خلق ها و کُردهای ترکیه همیشه برای صلح آماده هستند. بر این باور هستم که ما موفق خواهیم شد. ما کشوری با دموکراسی و اقتصادی نیرومند خواهیم ساخت که توسط آن تمام جناح های جامعه را گرد هم می آورد. انتخابات ۳۱ مارس راه را به ما نشان داده است. 

پی نوشت: تیتر از سوی مترجم انتخاب شده است