دوگانگی اردوغان

حزب عدالت و توسعه پیشنویس قانون اساسی را قبل از آنکه به مجلس بفرستد برای حزب حرکت ملی فرستاده است. قانون اساسی جدیدی که در دو پاکت، هم سیستم ریاست جمهوری را در خود دارد و هم بازگشت اعدام را تضمین میکند. حزب عدالت و توسعه شرایط حزب حرکت ملی را پذیرفته است.

اما حزب حرکت ملی کیست؟

" یک کُرد خوب، یک کُرد مرده است" این دیدگاه اصلی حزب حرکت ملی به رهبری دولت باغچلی است. حزب فاشیستی که وجود هرگونه اقلیت و تنوع فرهنگی را در ترکیه انکار میکند. آنان معتقدند که تنها نژاد ترکهای برگرفته از گرگهای خاکستری وارثان ترکیه هستند. آنان دشمنان قسم خورده کُردها بوده و همیشه وجود کُردها را به عنوان یک ملت مجزا انکار کرده و انکار میکنند. دولت باغچلی رهبر این حزب به اردوغان قول داده است که بر اساس پابند بودن به مبانی ملیگرایانه ترک، آنها به سیستم ریاست جمهوری رای خواهند داد. سیستمی که با تقلید از سیستم "پوتین-مددوف" اقتدار اردوغان را جاودانه خواهد ساخت و با پایبند بودن به مبانی ملیگرایانه ترک، چرخ آسیاب فاشیستی دولت باغچلی را نیز خواهد چرخاند. حزب عدالت و توسعه اعلام کرده است که پیش نویس مذکور با امضای مشترک هر دو حزب به مجلس خواهد آمد. 

تا اینجای مسئله میتواند عادی به نظر برسد، اما چالش اصلی هنگامی آغاز میشود که رهبران حزب دمکرات کُردستان عراق معتقد هستند که حزب عدالت و توسعه پشتیبان واقعی منطقه ای آنها در ایجاد یک دولت کُردی در شمال عراق هستند. به نظر میرسد که یک جای این معادله میلنگد؛ در آن واحد نمیتوان با مبانی ملیگرایانه حزبی ساخت که معتقد است" یک کُرد خوب، یک کُرد مرده است" و از طرف دیگر قول پشتیبانی از یک "دولت کُردی" را به حزب دمکرات کُردستان عراق داد. اردوغان یا دارد  بارزانی ها را فریب میدهد و یا دارد سر دولت باغچلی شیره میمالد. 

دشمنی دولت باغچلی و حزبش با کُردها محدود به مرزهای داخلی ترکیه و یا دشمنی با حزب کارگران کُردستان نیست. باغچلی در سخنرانی هایش هیچگاه  از نام رسمی برای حکومت اقلیم کُردستان و یا آقای بارزانی و دیگر رهبران آن استفاده نمیکند. بهترین کلمه ای که باغچلی تاکنون برای بارزانی به کار برده است" عشیره باشی"(رئیس عشیره) و یا " گوستاخ پیشمرگه باشی" (رئیس گستاخ پیشمرگه ها) و به حالت تحقیر بوده است. 

اما ماجرا بسیار پیچیده تر از چالشهای ایدئولوژیک و تبلیغات رسمی تریبونی است. ( در ۳۰ آگوست ۲۰۱۰ روزنامه صباح در یک مقاله به قلم موتلو گولگچن و با تیتر کمک به بارزانی با تائید باغچلی) نوشت؛ " پنجاه وهفتمین حکومت ترکیه به  نخست وزیری بولند اجوید و با تائید دولت باغچلی مقدار هشت میلیون دلار پول نقد و خودرو و اسلحه  و مواد غذایی و پوشاک را در سالهای ۲۰۰۲-۱۹۹۹   به درخواست بارزانی برای مدیریت KDP (حزب دمکرات کُردستان عراق) فرستاده است. سند مذکور به امضای وزیر دفاع ملی آقای صباح الدین چغماق اوغلو از حزب حرکت ملی رسیده است و سند مذکور در آرشیو وزارت دفاع ملی موجود است". 

مقاله مذکور دولت باغچلی را که از سوی هوادارن تندرو ملیگرای خود تحت فشار بود  بسیار عصبانی کرد.  (در یک توضیح نوشتاری در ۳۰ آگوست ۲۰۱۰،  NTV) باغچلی اعلام کرد که؛ " نظر ما در مورد این رئیس پیشمرگه، بارزانی، به هیچ شکلی عوض نشده است و این موردی است که همه باید بخوبی آنرا بدانند". 

پرسشی که در اینجا مطرح می شود این است که آیا اردوغان توانسته است نظر دولت باغچلی را جهت ایجاد یک دولت کُردی در شمال عراق برای آقای بارزانی تغییر دهد؟ باغچلی که هم اکنون متفق اصلی او در مجلس ترکیه است. آیا دولت باغچلی  فراتر از کمک های مالی و نظامی که در دولت ائتلافیش با بولند اجوید به بارزانی کرده است، ایجاد یک دولت کُردی درشمال عراق را قبول خواهد کرد؟! شاید بهتر است بپرسیم که آیا آقای بارزانی توانسته است اردوغان را قانع کند که یک دولت ملی برای کُردها را با ملیگرایی ترک وفق دهد؟!